هنر برنامه نویسی با پایتون ، بخش هشتم: اولویت یا برتری عملگرها

حاصل عبارت ساده ای چون 3*5 و یا   2+3همواره روشن و مشخص است و هرکس بدون هیچ گونه ابهامی می تواند بگوید که نتیجه عبارت اولی عدد 15 و نتیجه دومی عدد 5 است. اما حاصل عبارت  3*2+10 بسته به اینکه ابتدا عملیات ضرب انجام شود و یا عملیات جمع ، می تواند دو مقدار متفاوت باشد. چنانچه ابتدا عملیات جمع انجام  شود( 2+10=12 ) و سپس عملیات ضرب (3*12=36 ) حاصل عبارت 3*2+10 عدد 36 است اما اگر ابتدا عملیات ضرب انجام شود (3*2=6 ) و سپس عملیات جمع (6+10=16) حاصل عبارت عدد 16 است. این مثال ساده به روشنی نشان می دهد که در زبانهای برنامه نویسی  وجود قوانینی که ترتیب پردازش و اجرای عملگرهای مختلف موجود در یک عبارت را به روشنی و بدون هیچ ابهامی بیان کند ضرورتی گریزناپذیر است. در فرهنگ واژگان زبانهای برنامه نویسی به این قوانین ، اولویت یا برتری عملگرها  گفته می شود. به بیان ساده تر برتری عملگرها مجموعه‌ای از قوانین است که مشخص می‌کند هنگام ارزیابی یک عبارت معین ، کدام عملگر باید زودتر از دیگر عملگرها انجام شود. برای پیاده سازی این قوانین ، زبان برنامه نویسی به هر عملگر و یا دسته ای از عملگرها یک برتری و یا اولویت نسبت می دهد و سپس به هنگام ارزیابی یک عبارت ، عملگری که بالاترین اولویت را دارد زودتر از دیگر عملگرها پردازش می کند.  برخی از مهمترین قوانین اولویت عملگرها در زبان پایتون عبارتند از :